چرا برخی افراد در روابط عاشقانه احساس خطر میکنند که همه چیز باید کامل باشد؟
اعتماد به نفس پایینی دارند، ممکن است فکر کنند که لایق عشق و توجه نیستند و باید برای جلب رضایت شریک عاطفی، همیشه بینقص باشند.
تربیت خانوادگی کمالگرا:
اگر در خانوادهای بزرگ شدهاید که کمالگرایی و موفقیت بیعیب و نقص ارزشگذاری میشده، احتمال اینکه این الگو را در روابط عاشقانه خود نیز تکرار کنید، بیشتر است.باورهای غیرمنطقی درباره عشق:
باورهایی مانند “عشق واقعی یعنی اینکه همه نیازهای همدیگر را بدون هیچ مشکلی برآورده کنیم” یا “اگر واقعاً عاشق باشیم، هرگز دعوا و اختلاف نظر نخواهیم داشت” میتواند انتظارات غیرواقعی ایجاد کند.نیاز به کنترل:
برخی افراد نیاز شدیدی به کنترل دارند و سعی میکنند با ایجاد یک رابطه بینقص، احساس امنیت کنند و از هرگونه پیشبینیناپذیری جلوگیری کنند.ترس از رها شدن:
این افراد فکر میکنند که اگر بینقص نباشند، شریک عاطفیشان آنها را رها خواهد کرد.مقایسه خود با دیگران:
مقایسه دائم رابطه خود با روابط دیگران (مخصوصا در شبکههای اجتماعی) میتواند باعث شود احساس کنید که رابطهتان به اندازه کافی خوب نیست و باید کاملتر باشد.فشار اجتماعی:
فشار جامعه برای داشتن یک “رابطه کامل” و “زندگی کاملا مطلوب” میتواند انتظارات غیرواقعی ایجاد کند.عدم پذیرش خود:
افرادی که خودشان را با تمام نقاط قوت و ضعفشان نمیپذیرند، در پذیرش نقصها در رابطه نیز مشکل خواهند داشت.مشکل در ابراز احساسات:
برخی افراد به دلیل مشکلات در ابراز احساسات، سعی میکنند با ایجاد یک رابطه “منطقی” و “بیعیب و نقص” از مواجهه با احساسات عمیقتر خود و شریکشان جلوگیری کنند.ترس از صمیمیت واقعی:
صمیمیت واقعی نیازمند نشان دادن آسیبپذیریها و نقاط ضعف است. برخی افراد از این صمیمیت میترسند و سعی میکنند با ایجاد یک رابطه سطحی و کنترلشده، از آن دوری کنند.عدم توانایی در حل مسئله:
وقتی فردی نمیداند چگونه مشکلات را در رابطه حل کند، ممکن است سعی کند با ایجاد یک رابطه “کامل” از بروز هرگونه مشکل جلوگیری کند.نیاز به تایید دائمی:
این افراد نیاز دارند که شریک عاطفیشان دائماً آنها را تایید کند و به آنها اطمینان دهد که رابطه خوب است. این نیاز میتواند ناشی از کمبود اعتماد به نفس باشد.این عوامل میتوانند به صورت جداگانه یا ترکیبی، باعث شوند که فرد در روابط عاشقانه احساس خطر کند و به دنبال کمالگرایی باشد. شناخت این عوامل، اولین قدم برای تغییر این الگو و ایجاد یک رابطه سالم و صمیمی است.
به جای تلاش برای رسیدن به کمال، روی ایجاد صمیمیت، اعتماد و ارتباط موثر در رابطه خود تمرکز کنید. این عناصر، کلید یک رابطه پایدار و رضایتبخش هستند.
چرا کمالگرایی در عشق دردسرساز است؟
برخی افراد به دلیل تجربههای گذشته، ترسها و یا الگوهای رفتاری آموخته شده، در روابط عاشقانه احساس ناامنی و خطر میکنند. این احساسات اغلب باعث میشود که آنها به دنبال یک رابطه “کامل” باشند، رابطهای که در آن هیچ نقص و مشکلی وجود نداشته باشد. اما این کمالگرایی نه تنها غیرممکن است، بلکه میتواند به رابطه آسیب بزند و باعث شود فرد به طور مداوم احساس ناامنی و نارضایتی کند. در ادامه، به 14 نکتهای میپردازیم که به روشن شدن این موضوع کمک میکنند:
1. ترس از آسیبپذیری
یکی از دلایل اصلی این احساس، ترس از آسیبپذیری است. وقتی فرد احساس میکند که باید “کامل” باشد، در واقع سعی میکند از نشان دادن ضعفها و نقصهای خود جلوگیری کند، زیرا فکر میکند این ضعفها او را در معرض خطر قضاوت و رد شدن قرار میدهند. این ترس از آسیبپذیری باعث میشود که فرد نتواند به طور کامل به شریک عاطفی خود اعتماد کند و در نتیجه، صمیمیت و نزدیکی واقعی در رابطه شکل نگیرد.
2. تجربههای دردناک گذشته
تجربههای دردناک گذشته، مانند خیانت، طرد شدن یا سوء استفاده عاطفی، میتوانند باعث شوند که فرد در روابط جدید احساس ناامنی کند. این افراد ممکن است ناخودآگاه الگوهای رفتاری گذشته را تکرار کنند یا به دنبال نشانههایی باشند که به آنها هشدار دهد که رابطه در خطر است. این تجربهها میتوانند باورهای منفی در مورد خود و دیگران ایجاد کنند، مانند اینکه “من لایق عشق نیستم” یا “هیچکس قابل اعتماد نیست”.
3. عزت نفس پایین
افرادی که عزت نفس پایینی دارند، معمولاً خود را کمتر از دیگران میدانند و باور دارند که باید برای جلب توجه و محبت دیگران تلاش زیادی کنند. این افراد ممکن است به دنبال یک رابطه “کامل” باشند تا با این کار، کمبودهای خود را جبران کنند و احساس ارزشمندی کنند. آنها ممکن است به شدت به تأیید و تایید شریک عاطفی خود وابسته باشند و از ترس از دست دادن او، رفتارهایی انجام دهند که به رابطه آسیب میزند.
4. کمالگرایی شخصیتی
کمالگرایی شخصیتی، تمایل به داشتن استانداردهای بسیار بالا و غیرواقعی برای خود و دیگران است. افراد کمالگرا معمولاً به شدت از اشتباه کردن میترسند و سعی میکنند همه چیز را به بهترین شکل ممکن انجام دهند. این کمالگرایی میتواند به روابط عاشقانه نیز سرایت کند و باعث شود که فرد به طور مداوم به دنبال نقصها و اشتباهات شریک عاطفی خود باشد. این افراد اغلب انتظارات غیرواقعی از رابطه دارند و زمانی که رابطه با این انتظارات مطابقت ندارد، احساس ناامیدی و نارضایتی میکنند.
5. ترس از تنهایی
ترس از تنهایی میتواند باعث شود که فرد به شدت به رابطه خود بچسبد و سعی کند به هر قیمتی آن را حفظ کند. این افراد ممکن است از ترس از دست دادن شریک عاطفی خود، رفتارهایی انجام دهند که ناسالم و مخرب باشند، مانند کنترل کردن، حسادت کردن یا انتقاد کردن بیش از حد. آنها ممکن است تصور کنند که بدون رابطه، زندگیشان بیمعنی و پوچ خواهد بود.
6. الگوهای رفتاری آموخته شده
الگوهای رفتاری آموخته شده در دوران کودکی میتوانند تأثیر زیادی بر روابط عاشقانه فرد داشته باشند. مثلا اگر فرد در خانوادهای بزرگ شده باشد که در آن انتقاد و سرزنش فراوان بوده است، ممکن است در روابط خود نیز به طور ناخودآگاه این الگوها را تکرار کند. در ضمن، اگر فرد شاهد روابط ناکارآمد والدین خود بوده باشد، ممکن است الگوهای ناسالم رفتاری را از آنها یاد بگیرد.
7. عدم شناخت کافی از خود
عدم شناخت کافی از خود، نقاط قوت و ضعف، نیازها و خواستهها میتواند باعث شود که فرد در روابط عاشقانه احساس ناامنی کند. وقتی فرد نمیداند چه چیزی از رابطه میخواهد و چه چیزی برایش مهم است، ممکن است به دنبال یک رابطه “کامل” باشد تا این کمبودها را جبران کند. شناخت خود به فرد کمک میکند تا انتظارات واقعبینانهتری از رابطه داشته باشد و بتواند نیازهای خود را به طور موثرتری با شریک عاطفی خود در میان بگذارد.
8. رسانهها و تصورات غیرواقعی از عشق
فیلمها، سریالها و رسانههای اجتماعی اغلب تصاویری غیرواقعی و کاملا مطلوب از عشق ارائه میدهند. این تصاویر میتوانند باعث شوند که فرد انتظارات غیرواقعی از رابطه داشته باشد و فکر کند که عشق باید همیشه آسان، هیجانانگیز و بدون مشکل باشد. مقایسه روابط واقعی خود با این تصاویر غیرواقعی میتواند باعث شود که فرد احساس ناامیدی و نارضایتی کند.
9. ترس از دست دادن کنترل
برخی افراد به دلیل نیاز به کنترل، در روابط عاشقانه احساس ناامنی میکنند. آنها ممکن است سعی کنند تمام جنبههای رابطه را کنترل کنند تا از آسیب دیدن جلوگیری کنند. این رفتار میتواند به رابطه آسیب بزند و باعث شود که شریک عاطفی احساس خفگی و محدودیت کند. آنها باید بپذیرند که در رابطه، کنترل کامل بر هیچ چیز ممکن نیست و اعتماد کردن به شریک عاطفی ضروری است.
10. مسائل حل نشدهی دوران کودکی
مسائل حل نشدهی دوران کودکی، مانند فقدان محبت و توجه، سوء استفاده عاطفی یا جسمی، میتوانند تأثیر عمیقی بر روابط عاشقانه فرد داشته باشند. این مسائل میتوانند باعث شوند که فرد در بزرگسالی به دنبال جبران این کمبودها در روابط خود باشد. درمان این مسائل با کمک یک متخصص میتواند به فرد کمک کند تا الگوهای رفتاری ناسالم خود را تغییر دهد و روابط سالمتری داشته باشد.
11. عدم مهارتهای ارتباطی
عدم مهارتهای ارتباطی مناسب میتواند باعث شود که فرد نتواند نیازها و خواستههای خود را به طور موثر با شریک عاطفی خود در میان بگذارد و در نتیجه، احساس ناامنی کند. این افراد ممکن است به جای بیان مستقیم نیازهای خود، از روشهای غیرمستقیم و منفعلانه استفاده کنند که میتواند باعث سوء تفاهم و درگیری شود. یادگیری مهارتهای ارتباطی موثر، مانند گوش دادن فعال، همدلی و ابراز احساسات، میتواند به بهبود روابط عاشقانه کمک کند.
12. انتظارات غیرواقعی از شریک عاطفی
انتظارات غیرواقعی از شریک عاطفی میتواند باعث شود که فرد به طور مداوم احساس ناامیدی و نارضایتی کند. این افراد ممکن است انتظار داشته باشند که شریک عاطفیشان همیشه و در همه حال نیازهای آنها را برآورده کند، بدون اینکه نیازهای خود را به طور واضح بیان کنند. باید به یاد داشته باشیم که هیچکس نمیتواند کامل باشد و همه ما دارای نقاط قوت و ضعف هستیم.
13. ترس از صمیمیت
ترس از صمیمیت، ترس از نزدیک شدن به دیگران و نشان دادن جنبههای آسیبپذیر خود است. این ترس میتواند ناشی از تجربههای دردناک گذشته، عزت نفس پایین یا الگوهای رفتاری آموخته شده باشد. افرادی که از صمیمیت میترسند، ممکن است به طور ناخودآگاه از ایجاد روابط عمیق و معنادار اجتناب کنند. آنها ممکن است به دنبال روابط سطحی و کوتاه مدت باشند یا به طور مداوم در روابط خود مشکل ایجاد کنند تا از نزدیک شدن بیش از حد به شریک عاطفی خود جلوگیری کنند.
14. عدم پذیرش نقصها و اشتباهات
عدم پذیرش نقصها و اشتباهات خود و دیگران میتواند باعث شود که فرد در روابط عاشقانه احساس ناامنی کند. این افراد ممکن است به شدت از اشتباه کردن بترسند و سعی کنند همه چیز را به بهترین شکل ممکن انجام دهند. آنها همچنین ممکن است به شدت از اشتباهات شریک عاطفی خود انتقاد کنند. پذیرش نقصها و اشتباهات، بخشی ضروری از یک رابطه سالم و بالغانه است. هیچکس کامل نیست و همه ما اشتباه میکنیم. مهم این است که از اشتباهات خود درس بگیریم و به رشد و بهبود خود ادامه دهیم.
